پیش از اسلام
این سرزمین، بنا به اسناد تاریخی فراوان، بخشی از کشور عیلام باستان بوده که در ۶۴۰ سال پیش از میلاد به دست آشور بانی پال به تصرف شد. در کتیبههای بابلی، عیلام را «آلامتو" یا "آلام"خواندهاند. که به قولی به معنای کوهستان یا "کشور طلوع خورشید» است. بر طبق جدیدترین نظریه از دکتر والتر هینتس، استان ایلام کنونی یکی از مهم ترین بخشهای امپراتوری ایلام بوده است. این منطقه به لحاظ موقعیت جغرافیایی و کوهستانی بودن بر سرزمین بینالنهرین مسلط بوده است و فاتحان و مهاجمان سومری، اکدی و بابلی گاه از طریق مسیرهای پر پیچ و خم آن، وارد سرزمین ایلام باستان میشدند و از منطقه استان ایلام کنونی که در آن زمان به عنوان یکی از ایالتهای ایلام به نام (ورهشی) یا (مرهشه) خوانده می شده است، با پیمودن درهها و کوهستانهای آن به سوی شمال جلگههای خوزستان و شوش پیشروی میکردند و شهرها و مناطق پر جمعیت ایلام را مورد هجوم و قتل وغارت قرار دادهاند. ورهشی به احتمال قوی منطقهٔ کوهستانی پشتکوه - ایلام امروزی - و سرزمین اطراف کرخهٔ علیا - سیمره امروزی - در قسمت شمال غرب سوزیانا بوده است. بیشتر مورخان نیز بر این باورند که ورهشی یک ایالت و حکومت کاملا مستقل از ایلام باستان بوده است که گاهی متحد حکومتهای بینالنهرین و گاه متحد ایلام می شده است و زمانی که حکام ایلامی قوی بودهاند، ورهشی را ضمیمه خاک خود می کردهاند. مدتی پس از سقوط عیلام، حوزه فرمانروایی آنان به دو منطقه تحت نفوذ پارسها و مادها در غرب تقسیم شد. در دوره هخامنشی جزئی از امپراطوری هخامنشی بودهاست. بعد از تسخیر ایران به وسیله اعراب مسلمان، احتمال دارد که این ناحیه جزئی از ایالت کوفه بوده باشد. از اوایل قرن چهارم تا اوایل قرن ششم خاندان حسنویه کرد بر لرستان و ایلام حکومت میکردند و از سال۵۷۰ تا ۱۰۰۶ اتابکان لر بر لرستان و پشتکوه حکومت کردهاند. تا آن که با کشته شدن شاهوردی خان واپسین حکمران اتابکان لر به دست شاه عباس یکم در آن سال حکومت بر این ناحیه و از سوی شاه عباس به حسین خان، نخستین والی از والیان پشتکوه داده شد. غلامرضا خان ابوقاره، آخرین والی این دودمان نیز در سال ۱۳۰۷ واز سوی رضا شاه به صورت تقریبا مسالمت آمیزی از حکومت برکنار شد. از سال ۱۳۰۹ شمسی در تقسیمات کشوری، ایلام بخشی از استان پنجم یعنی کرمانشاه گردید.
پس از اسلام
پس از تسلط اعراب مسلمان بر ایران، ایلام و لرستان و شهرهای دیگری را به نام ایالت «جبال» نامیدند و چون حاکم این منطقه یعنی ماسبذان و مهرجانقذق، به حاکم کوفه مالیات و خراج میدادند؛ از اینرو این منطقه را ماه کوفه مینامیدند.
بعد از پنج قرن از حکومت اعراب بر ایران، برای سهولت اداره آن ناحیه، منطقه مزبور به دو منطقه بختیاری و لرستان تقسیم گشت، که برای بازشناختن آنها از یکدیگر، قسمت بختیاری امروز را لر بزرگ و لرستان امروزی را که منطقهٔ ایلام (ماسبذان و مهرجان قذق) نیز جزو آن محسوب میشد، لر کوچک میگفتند. در حدود سه قرن حکومت محلی منطقه در دست اتابکان بود. پس از سقوط اتابکان حکومت محلی منطقه به دست والیان افتاد، که بر تمام منطقه لرستان، از جمله ایلام، حکومت میکردند. در ابتدا مقر حکومت والیان در قلعهٔ «فلک الافلاک» خرمآباد امروزی بود، اما در دوره قاجاریه به جهت تضعیف قدرت والیان و با توجه به اختلافهایی که در امور مرزی، ایران و عثمانی بوجود آمده بود، حکومت ایلام از لرستان جدا و مقر والی، از قلعهٔ «فلک الافلاک» خرمآباد به «پشتکوه» که به ایلام اطلاق میشد، انتقال یافت و چون ایلام (پشتکوه) به خط مرزی ایران و عثمانی نزدیک تر بود، از تجاوز دولت عثمانی و تحریکات آنان جلوگیری به عمل میآوردند.
در دورهٔ قاجاریه، به واسطه اهمیت لرستان این ولایت به دو منطقهٔ پشتکوه (استان ایلام امروزی) و پیشکوه (لرستان کنونی) با مرکزیت خرمآباد تقسیم گردید و چون ایلام در دامنههای غربی رشته کوه زاگرس و پشت لرستان امروزی (خرمآباد) قرار گرفتهاست و قسمتی از خاک ایلام در کوههای کبیر کوه واقع شدهاست، لذا آن را پشتکوه نامیدند و پشتکوه همان ماسبذان (و مهر جانقذق) است. از این زمان حکومت از لرستان جدا اداره میشد و والیان ایلام مستقیما از حکومت مرکزی ایران اطاعت میکردند. پس از انتقال مرکز حکومت والی به ایلام، به واسطهٔ پراکندگی مردم در دو ناحیهٔ «ده بالا» و «ده پایین» با همین عنوان از آن نام میبردند. پس از مرگ «حسن خان» والی، و به قدرت رسیدن «حسین قلی خان» مدتها، شهر ایلام امروزی به این علت که مقر تابستانی والی بود به «حسینآباد» پشتکوه معروف شد و از آن، به نام «حسینآباد» یاد شدهاست و تا مدتها ایلام یکی از شهرستانهای استان پنجم کشور (کرمانشاهان) بود. ایلام در دوران جنگ ایران و عراق آسیب فراوانی دید؛ به طوریکه ۳۴٬۷۷۲ واحد مسکونی در سطح استان به کلی ویران شد.
تاریخ لرستان
لرستان به معنی سکونتگاه مردم لر واژهای است که به سرزمینهای لرنشین اطلاق میگردد و به معنای گستره جغرافیایی است که مردم لر در آن سکونت دارند. با این توضیح میتوان حدود لرستان را از دشتهای غرب خانقین و مندلی در عراق تا دشت ارژن در استان فارس در ایران و از شمال از استان همدان، تا سواحل خلیج فارس به صورت حدودی تعیین کرد. گستره نام لرستان پیش از حکومت صفویان، سکونتگاه لرهای بختیاری، لرهای کهگیلویه و لرهای بویراحمدی را هم شامل میشد. اما پس از حکومت صفویان سکونتگاه لرهای بختیاری را منطقه بختیاری نامگذاری کردند و جغرافیای نام لرستان به حدود استان لرستان و ایلام کنونی محدود شد. این منطقه نیز در حکومت قاجاریان به دو بخش پشتکوه وپیشکوه تقسیم شد. امروزه لرستان نام یکی از استانهای غربی ایران است. در نمودار زیر تقسیمات لرستان از ۳۰۰ هجری قمری تاکنون آورده شده است.
طی پژوهشی که شرکت پژوهشگران خبره پارس به سفارش شورای فرهنگ عمومی در سال ۸۹ انجام داد و براساس یک بررسی میدانی و یک جامعه آماری از میان ساکنان ۲۸۸ شهر و حدود ۱۴۰۰ روستای سراسر کشور، درصد اقوامی که در این نظر سنجی نمونه گیری شد در استان ایلام به قرار زیر بود: ۸۶ کرد (۸۸٫۳٪ مرد، ۸۴٫۲٪ زن)، ۱۰٫۷ لر (۱۰٪ مرد، ۱۲٫۳٪ زن)، ۱٫۷ سایر و ۱٫۷ بدونجواب بودند.
ایل ملکشاهی
ایل ریزه وند(ریزوند) عمدتاً، واقع در شهرستان چرداول
ایل خزل
ایل بدره
ایل عالی بیگی
ایل ایوان
ایل بالاوند زردلان
ایل بولی
ایل کلهر
ایل ده بالایی
ایل میشخاص
ارکوازی
طوایف لُر استان ایلام :
دهستان هندمینی، چشمه داوی، رشنو، لک، زرگوش، بابای پیرمحمد، دیناروند، جایروند، پنج ستون، سیمینوند، ناصرعالی، جودکی، کاییدخورده، قیاسوند، جایروند، پادروند، پیرانی،کولیوند.
- ایل کاحیرده در شهرستان دهلران و بخش مورموری شهرستان آبدانان
- ایل شوهان یا شوهو در مهران، ایلام
- ایل میر در دره شهر
- سیلیورزی در آبدانان و ایلام
- ایل دیناروند در دینارکوه و دال پری
- ایل حسنوند و بیرانوند که از استان لرستان به دره شهر مهاجرت کردهاند
- ایل سگوند در دشت عباس و آبدانان و دهلران
- حیدروند در آبدانان
- بازگیر در گیچه
- سه سه در دره شهر
- پیرحیاتی در ایلام
- رشنوادی در ایلام
- تیلاوی در ایلام و پلنگ آباد
- حیدری در ایلام
- کولیوند در وزیر آباد و قلا تسمه
- قیاسوند در دره شهر
- چگنی در شیروان
- ایل جودکی در آبدانان - مستقر شهر آبدانان، دهلران، مورمورموری، وچکبود، پشت قلعه
زبان رایج ساکنین استان ایلام کردی است که طوایف و ایلات مختلف در تمامی شهرستانهای استان با اندک تفاوتی در ادای الفاظ و کلمات بدان تکلم میکنند. لهجهٔ کردی رایج در استان ایلام کردی ایلامی میباشد و دومین لهجهٔ رایج استان را لری و لکی تشکیل میدهند و در حوزه جنوبی و شرقی ساکنند. عربها نیز در شهرستانهای جنوبی ساکنند.
زبانهای کردی، لری و عربی در استان ایلام رایج است. کسانی که به زبان کردی سخن میگویند در شهرهای ایوان (کردی کلهری)، شیروان و چرداول، ایلام، مهران و تعدادی در آبدانان و دهلران زندگی میکنند. کسانی که در استان ایلام با زبان لری صحبت میکنند در شهرهای دهلران، آبدانان سکونت دارند. در شهرهای دهلران و بخصوص در موسیان، عدهای به زبان عربی صحبت میکنند که گروه اقلیت زبانی استان را تشکیل میدهند.
کردی ایلامی که گاه آن را کردی فیلی نیز نامیدهاند، در بیشتر مناطق استان ایلام رایج است. واژه فیلی در بین مردم ایلام معروفیت بسیار ندارد. این را کردهای ساکن عراق به مناسبت سلطه والیان لرستان موسوم به فیلی بر ایلام، رواج دادهاند و آن از مقوله مجاز خاص و عام است (سارایی) علیرضا اسدی در کتاب خود چنین میآورد: «از مقایسهٔ واژگان ایرانی میانه (پهلوی اشکانی و پهلوی ساسانی) با واژگان کردی ایلامی به این نتیجه میتوان رسید که بسیاری از واژگان پهلوی اشکانی و ساسانی با این واژگان کردی هم ریشهاند. این هم آوایی در بسیاری از افعال، مفاهیم سیاسی، دینی، اجتماعی، مشاغل، اسامی خاص، اسامی عام و حتی اصطلاحات عامیانه دیده میشود». گویش کردی ایلامی دارای لهجههای گوناگونی است که مهمترین آنها عبارتند از:
ملکشاهی:در شهرستانهای ملکشاهی،ایلام و مهران
ایوان: کلهر
خزلی:در بخشهای از شهرستانها سیروان وچرداول --خزروند:محل سکونت از چها راه ایلام کارزان به پایین تا اخرین روستا یعنی سفید خانی.... --مرشدوند:۳ روستای (سراب کارزان-قنات اباد -چشمه پهن)
ریزوندی: واقع در دهستان ریزوند از موشکان تا زیرتنگ بیجنوند....
آبدانانی:در شهرستانهای آبدانان، دهلران و دره شهر
ایلامی:در شهرستانهای ایلام، مهران، شیروان چرداول
بدرهای:در شهرستان بدره
مشاهیر
- پهلوان موسی خمیس گرزدینوند
- غلامرضا خان فیلی
- حاج فرامرز اسدی
- سید محسن اعرجی
- شاه محمد یاری
- خان منصور و شاکه
- عبدالرحمن حیدری ایلامی
- رضا قلی محجوبی -بنای قلعه والی
- حسینقلی خان ابوقداره
- توشمال صیدرضا احمدی
- غلامرضا ارکوازی
- میرنوروز دهلران
- جلیل فیلی
ایلام نفتخیز و چهار درصد نفت کشور را داراست و دارای گاز بسیاری نیز هست به طوری که پانزده درصد منابع گازی کل کشور در این استان قرار دارد و پالایشگاه گاز هم دارد، اما با این وجود شمار بیکاران در ایلام زیاد است و این استان محروم ترین استان کشور میباشد. پتروشیمی ایلام با گذشت ۱۲ سال هنوز به فاز بهرهبرداری نرسیده است، با توجه به اینکه استان ایلام دارای ۱۵درصد از منابع گاز کشور است این استان طی ۵ سال اخیر از نعمت گاز شهری برخوردار شده است. در سال ۱۳۸۷ خورشیدی هفت شهرک صنعتی در استان ایلام فعال بود که بیش از ۴۵۰ واحد تولیدی و صنعتی مختلف در این شهرکها فعال و دایر است. اما این آمار متاسفانه تا امروز رو به افول نهاده است.
واحد پتروشیمی تازهای هم در استان ایلام در دست ساخت است. کارخانهٔ سیمان ایلام هم باکیفیتترین سیمان ایران را تولید میکند و بزرگراهی که تهران را به کرمانشاه میپیوندد وبزرگراه کربلا نام گرفته بعد از استان کرمانشاه از طریق شهر حمیل استان کرمانشاه و شهرستان شیروان چرداول استان ایلام به شهر ایلام و از طریق مهران به کشور عراق وصل میشود. این استان ۱۵ درصد منابع گاز ایران را دارد و روزانه ۱۵۴ هزار بشکه نفت خام از چاههای نفتی دهلران و جنوب آبدانان استخراج و با لوله به پالایشگاهها در جنوب ایران منتقل میشود. در سال ۱۳۸۷ خورشیدی تعداد ۵۵ هزار کارگر در این استان در سه هزار واحد تولیدی، صنعتی، خدماتی و کشاورزی مشغول فعالیت بودند. بر اساس آمار اعلام شده در همین سال نرخ بیکاری در استان ایلام ۱۲درصد بود، ولی اکنون بیش از ۳۰ درصد میباشد
مراتع استان ایلام یک میلیون و ۱۶۴ هزار هکتار است که نیمی از مراتع استان از نظر پوشش گیاهی فقیر و نیم دیگر متوسط و غنی هستند.
در این استان بیشتر فعالیت اقتصادی بر روی دامداری و کشاورزی متمرکز شدهاست و زمینههای مساعدی نیز جهت پرورش زنبور عسل دارد. بخش صنعت در این استان سهم بسیار ناچیزی از اشتغال را نسبت به بخشهای کشاورزی و خدمات به خود اختصاص دادهاست. البته باتوجه به گشایش مرز مشترک با عراق در شهرستان مهران افقهای روشنی برای توسعه تجارت و توریسم بینالمللی و ترانزیت کالا و مسافر وجود دارد، با گسترش پایانه مرزی مهران و توسعه آن عبور و مرور ماشینهای سنگین در داخل شهر زیاد شده اما با تلاش شبانه روز و بی وقفه مسئولان استان پروژه کمربندی ایلام بعد از نیم دهه افتتاح شد. از نظر منابع معدنی نیز عمدتاً شامل کانیهای غیر فلزی میباشداین استان از نظر ذخایر نفت و گاز غنی است.
از نقاط دیدنی استان ایلام میتوان به دریاچههای دوقلوی بسیار زیبای آبدانان، قلعه تاریخی پشت قلعه آبدانان (دوره ساسانیان)، انبارهای هزاردر آبدانان (دوره ساسانیان)، آتشکده سیاهگل(دوره ساسانیان) و طاق شیرین و فرهاد در ایوانغرب، تنگ رازیانه، میان تنگ (مانشت)، شهر باستانی ماداکتو در درّهشهر، آتشکده چهار تاقی درهشهر، دره ارغوان در شمال شهر ایلام، دریاچه سد ایلام (چم گردلان)، و چشمههای آب گرم دهلران-منطقه توریستی سرابکلان-آتشکده موشکان-قلعه سام وامام زاده پیر حسین و طاق رستم واقع در روستای زیبای زنجیره علیا -تنگه شمشه هلسم -شهر تاریخی گم گم در شیروان چرداول اشاره نمود.
- گردشگری ایران
- ۲۰۰۹