سیاست
سرتیپ تئودور اوبیانگ انگوئما از حزب دموکراتیک گینهٔ استوایی طی کودتایی در سال ۱۹۷۹ به قدرت رسید که هنوز هم بر این کشور حکومت می‌کند. در سال ۱۹۹۲ احزاب سیاسی به رسمیت شناخته شدند، در همین سال سیلوستره سیاله بیلکا به سمت نخست وزیر منصوب شد، در سال ۲۰۰۶ میلادی ریکاردو مانگوئه اوباما نخست وزیر گینهٔ استوایی شد.
جغرافیا
پایتخت این کشور شهر مالابو (Malabo) با ۹۳ هزار نفر جمعیت می‌باشد مساحت گینهٔ استوایی ۲۸٫۰۵۱ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۵۰۴ هزار نفر است. مهمترین شهرهای گینهٔ استوایی، باتا ۶۶ هزار نفر، مبینی ۱۱ هزار نفر، اببیین ۱۰ هزار نفر و لوبا ۶ هزار نفر را می‌توان نام برد. گینهٔ استوایی شامل جزایر، بیوکو (فرناندو پیو) *، کورسیکو، جزایر الوبی بزرگ و کوچک و آنوبین (پاگالو) نیز می‌شود.
مردم
۸۳ ٪ از نژاد گینهٔ استوایی را قبایل فانگ و ۱۰ ٪ را بوبیان تشکیل می‌دهند. ۸۵ درصد مردم این کشور کاتولیک، ۷ درصد پروتستان، ۲ درصد مسلمان و پنج درصد بقیه نیز پیرو باورهای آنیمیستی، دین بهائی و ادیان دیگر هستند.
اسپانیایی زبان رسمی گینه استوایی هست.
اقتصاد
واحد پول گینهٔ استوایی، فرانک سی‌اف‌آ با واحد جزء سانتیم نام دارد.
اقتصاد گینه استوایی در دوران استعمار اسپانیا به صادرات کاکائو، قهوه و الوار متکی بود که بیشتر آن به اسپانیا و مقداری هم به بریتانیا و آلمان صادر می‌شد. کشف ذخایر بزرگ نفت در سال ۱۹۹۶ و استخراج متعاقب آن درآمدهای دولت را به طرز دراماتیکی افزایش داد. گینه استوایی از سال ۲۰۰۴ به طور پیوسته سومین تولیدکننده بزرگ نفت خام در آفریقای جنوب صحرا پس از آنگولا و گابن بوده‌است.
- آفریقا
- مرکز آفریقا
- ۵۱۶۴
