توسعه گردشگری ایرانگردی و جهانگردی

۱. مهاجرت حیوانات وحشی:

شاید شناخته شده ترین مهاجرت حیوانات در کل کره زمین، در «تانزانیا» اتفاق بیافتد. این اعداد به تنهایی سرسام آور هستند. این مهاجرت حیوانات بی سابقه است، به طوری که در زمانی از سال، صدها هزار حیوان سرتاسر دشت «سرنگتی» و «ماسایامایا» در مرز «کنیا» را فرا می گیرند. این در حالی است که در بین آن ها، شکارچیانی که برای شکار آن ها آمده اند نیز دیده می شوند. اما علت این کوچ بی نظیر حیوانات چیست؟ می خواهیم بدانیم کجا بیشترین مهاجرت حیوانات را دارد، چرا و در چه زمانی از سال؟ از ماه ژوئن تا ماه مارس میلادی، گله ها از چمن های تازه روییده شده تغذیه می کنند و قبل از این که باران های ماه آپریل شروع شود و آن ها به شمال کوچ کنند، بره های خود را به دنیا می آورند. در ماه ژوئن به اصطلاح «کریدور غربی»، قبل از این که عکاس ها و فیلم بردارها از رود «گرومتی» که پر از کروکدیل است رد شوند، بیشترین جمعیت حیوانات مهاجر وجود دارد. حرکت آن ها تقریبا از ماه آگوست آغاز می شود و در سپتامبر حیوانات مهاجر در دوره ی بعدی کوچ خود، از رودخانه ی «مارا» به سمت «کنیا» در حرکت هستند. در اکتبر یک حجم عظیم از کوچ حیوانات به سمت جنوب در جستجوی باران های ماه نوامبر در جنوب «سرنگتی» دیده می شوند. حلقه ی زندگی در فیلم «شیرشاه»، درست شبیه همین روند کوچ است؛ با این تفاوت که سنگ های عظیم در این جا نیستند! امسال مهاجرت از شمال به جنوب کریدور بیش از حد انتظار بود.

۲. شامپانزه ها در محله (نام یک منطقه):

هر کسی که فکر می کند «تانزانیا» یک سفر اکتشافی – سیاحتی خوب است، بهتر است درباره ی طبیعت وحش «ساوانا» و پنج مسأله ی بزرگ آن دوباره فکر کند. «تانزانیا» از سمت غرب به سواحل دریاچه ی «تانگانیاکا» و دامنه ی کوهستانی و جنگلی پارک ملی «محله» ختم می شود. این دامنه ها منزل گاه اصلی یکی از معروف ترین گونه های شامپانزه است. برای بسیاری از بازدید کنندگان، دیدن نزدیک ترین اجداد ما در طبیعت (طبق نظریه ی داروین)، یک تجربه ی معنوی بسیار عالی است. ممکن است صعود به جنگلی که شامپازه ها در آن هستند، تا اندازه ای سخت باشد، اما احساس شادابی که در درون شما برای ملاقات با آن ها وجود دارد، این مسیر را ساده می کند و شما می توانید از نزدیک زندگی روزمره ی آن ها را ببینید. بهتر از همه ی این ها، ساحل زیبا و شگفت انگیز دریاچه ی «تانگانیاکا» است که دارای فضایی آرام و رمانتیک می باشد.

۳. Selous، منطقه ای حفاظت شده در تانزانیا:

Selous چهار برابر بزرگ تر از «سرنگتی» است. بزرگ تر از دانمارک و در حقیقت بزرگ ترین منطقه ی حفاظت شده در آفریقا. با این حال همیشه تعداد بیشتری بازدید کننده را نسبت به «سرنگتی» به خود جذب می کند. در این جا هیچ کوچ غم انگیزی وجود ندارد و حیوانات در طبیعت وحش ایده آلی که دارای دشت ها، دره ها، دریاچه ها و پرتگاه های پوشیده شده از درخت می باشد، قرار دارند. اتفاق اصلی، جمعیت زیاد و بی سابقه ی بوفالو ها، گورخرها، کرگدن ها و زرافه هایی است که در بخش «پارک زرافه ها» در selous نگهداری می شوند. لازم به ذکر است که، با وجود غذای فراوان، شکارچیان هنوز وجود دارند. این منطقه، یکی از بهترین مکان ها در آفریقا برای دیدن جمعیت سالم سگ های وحشی است. در selous شیرها ترجیح می دهند تا به جای شب در روز شکار کنند، به این ترتیب یک ماجراجوی خوش شانس می تواند صحنه ی شکار یکشیر را از نزدیک ببیند.

۴. The ngorongro crater:

سرزمینی که زمان، آن را فراموش کرده است. فیلمی در سال ۱۹۷۵ ساخته شد که هرچند زیاد خوب نبود، اما به خوبی ویژگی های این منطقه را نشان می داد. قهرمانان قرن بیستم، یک بخش گمشده از زمین را کشف کردند که جمعیت دایناسورها در آن، بر اثر فوران یک آتشفشان نابود شده بودند. این که وقتی به پارک ملی ngorongro crater می روید، این صحنه ها را ببینید زیاد جالب نیست. درست است که در آن جا هیچ دایناسور واقعی وجود ندارد، اما دیواره های گسترده ای مانند گونه های منقرض شده ی دایناسورها و دهانه های آتشفشانی، جاذبه ی توریستی جالبی را برای گردشگران و افراد علاقمند به ماجراجویی فراهم آورده است. این میراث جهانی یونسکو، تبدیل به خانه ای برای بسیاری از حیوانات از فیل ها گرفته تا کرگدن های سفید و سیاه شده است. شما همچنین می توانید در آن جا گله های رمه دار بزغاله های ماسایی را ببینید که در حال چریدن و خوردن علف های تازه هستند. پس از گذراندن یک روز در حیات وحش و دیدن مناظر آن، می توانید به سه اردوگاهی که در مجاورت ngorongro crater قرار دارند برای استراحت بروید، جایی که مشرف به دامنه ها و قله های ۱۸۰۰ فوتی پارک است.