توسعه گردشگری ایرانگردی و جهانگردی

باکو پایتخت آذربایجان که خواهرخوانده شهر تبریز نیز هست، امروزه تبدیل به یکی از زیباترین شهرهای منطقه شده و میزبان گردشگران فراوانی است. اگر که قصد سفر به این شهر را دارید، با مهرشادگلابچی همراه باشید تا با بهترین سوغات باکو آشنا شوید.

در مطالب قبلی مهرشادگلابچی مناطق دیدنی این شهر از جمله قصر شیروان شاه، برج دختر، برج های  شعله، بلوار باکو، مرکز فرهنگی حیدر علی اف و یانار داغ باکو پرداختیم. در این مطلب نیز با ما همراه باشید تا با سوغات این شهر زیبا آشنا شوید.

درباره شهر باکو

ردپای انسان در منطقه باکو به دوران پارینه‌سنگی بازمی‌گردد. از عصر برنز، حکاکی‌هایی بر سنگ در بائیل و مجسمه برنزی یک ماهی کوچک در قلمرو شهر کهن باکو به دست آمده‌ است که مؤید تأسیسات انسانی در محدوده فعلی شهر باکو در همان دوران هستند. 

پریسکوس، تاریخ‌نگار قرن پنجم میلادی برای اولین بار به آتش‌های باکو اشاره کرده است. آتش‌های نامیرایی که باکو را به یکی از مراکز اصلی زرتشتی مبدل ساخته بود. اردشیر اول ساسانی دستور داده بود تا آتش خاموش نشدنی اورمزد را در آتشکده‌های شهر برافروزند.

بین قرون دوازده و چهارده میلادی حصار مستحکمی به دور شهر کشیده شد و استحکامات داخلی آن نیز ارتقا یافت. برج دختر، قلعه‌های رامانا، نارداران، شاگان و مردکان و صبایل در همین دوران بنا گردیدند. بزرگ‌ترین مشکل در این دوران پیشروی دریای خزر به ساحل بود که بخش بزرگی از شهر را در خود فرو برد و قلعه صبایل در قرن چهاردهم کاملاً غرق گردید.

در طول جنگ ایران و روس، باکو بارها بین آن‌ها ردوبدل شد و درنهایت در سال ۱۸۱۳ و بر مبنای معاهده گلستان به امپراتوری روس پیوست.

رونق نفتی در اواخر قرن نوزدهم به گسترش باکو منجر شد و رشد جمعیت آن از پاریس، لندن و نیویورک نیز فزونی گرفت. اولین سکوی نفتی جهان به نام سنگ‌های سیاه در ۱۹۴۷ در سواحل باکو تأسیس شد.

فاصله زمینی با ایران فاصله زمینی از مرز ایران (شهر آستارا) تا شهر باکو حدود 400 کیلومتر (تقریباً 4 ساعت راه زمینی و 50 دقیقه هوایی از فرودگاه امام خمینی تهران) است.

جمهوری آذربایجان (به ترکی آذربایجانی: Azərbaycan Respublikası) بزرگترین کشور قفقاز و در گذرگاه اروپا و آسیای جنوب غربی و در کنار دریای خزر است. پایتخت آن باکو است.

کشورهای ایران در جنوب، ارمنستان و ترکیه در غرب، گرجستان در شمال غربی و روسیه در شمال، همسایگان جمهوری آذربایجان محسوب می‌شوند؛ همچنین این کشور دارای مرز آبی با کشورهای ترکمنستان و قزاقستان در کنارهٔ دریای خزر است. جمعیت آذربایجان در سال ۲۰۱۲ حدود ۹.۱۲۵ میلیون نفر بوده‌است. تولید ناخالص داخلی آن در همین سال معادل ۷۲ میلیارد دلار (بر اساس ارزش اسمی) و بیش از ۹۷ میلیارد دلار (بر اساس قدرت خرید) بوده‌است که تولید ناخاصل سرانه اهالی کشور را معادل به ترتیب ۷۸۵۰ و ۱۰۵۶۸ دلار می‌کند.

آذربایجان دارای میراث فرهنگی باستانی و تاریخی ست و اولین کشور با اکثریت مسلمان است که دارای اپرا و تئاتر شده‌است.جمهوری دمکراتیک آذربایجان که در ۱۹۱۸ تاسیس شد، در ۱۹۲۰ به اتحاد شوروی ضمیمه شد. آذربایجان در ۱۹۹۱ استقلال خود را بازیافت. اندکی بعد، در جریان جنگ قره باغ کوهستانی، همسایه‌اش ارمنستان قره باغ کوهستانی، مناطق پیرامون آن و و مناطق درونی کرکی، یوخاری اسکیپارا، برخودارلی و سفولو را اشغال کرد. جمهوری قره‌باغ که در قره باغ ظهور کرد هنوز وجود دارد و هیچ کشوری آن را به رسمیت نشناخته و به طور دوژوره هنوز بخشی از آذربایجان شمرده می‌شود گرچه به طور دو فاکتو پس از جنگ کشور مستقلی بوده‌است.

جمهوری خودمختار نخجوان که از خاک اصلی جمهوری آذربایجان جدا مانده و استان خودمختار قره‌باغ کوهستانی نیز واحدهای فدرال جمهوری آذربایجان هستند. ناحیهٔ قره‌باغ و هفت بخش پیرامون آن واقع در جنوب غربی جمهوری آذربایجان در جریان جنگ قره‌باغ به اشغال نیروهای ارمنستان درآمده‌است.

نوع حکومت جمهوری آذربایجان، جمهوری پارلمانی چند حزبی با یک مجلس قانون‌گذاری است. این جمهوری سکولار بوده و از سال ۲۰۰۱ به عضویت شورای اروپا درآمده‌است.