سرزمین‌های فلسطینی‌نشین یا اراضی فلسطینی به مجموع سرزمین‌های کرانه باختری رود اردن (شامل بیت‌المقدس شرقی) و نوار غزه گفته می‌شود. این سرزمین‌ها در جنگ شش‌روزه ۱۹۶۷ به تصرف اسرائیل درآمدند و از سال ۱۹۹۳ با تاسیس حکومت خودگردان فلسطین ادارهٔ بخش‌هایی از آن‌ها به این نهاد واگذار شد. جنگ داخلی فلسطین در سال ۲۰۰۷ موجب شد که غزه تحت کنترل حماس درآید.
تا سال ۱۹۴۸ فلسطین تحت قیومیت بریتانیا قرار داشت. خروج بریتانیا از این سرزمین به جنگ عرب‌ها و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ منجر شد. در موافقت‌نامه‌های آتش‌بس موقت مابین اسرائیل و کشورهای عرب همسایه آن هیچگاه از فلسطین به عنوان یک سرزمین مجزا نامی برده نشد. در این موافقت‌نامه‌ها فلسطین بین اسرائیل، مصر، سوریه و اردن تقسیم شد.
اسرائیل علاوه بر مناطقی که سازمان ملل متحد تقسیم‌بندی کرده بود ۲۶ درصد از سرزمین‌های فلسطین تحت قیمومت در کرانه باختری رود اردن را نیز تصرف کرد. اردن نیز ۲۱ درصد از سرزمین‌های تحت قیمومت را تصرف و به خاک خود ضمیمه کرد. بیت‌المقدس به دو بخش تقسیم شد؛ اردن بخش‌های شرقی از جمله شهر باستانی را در اختیار گرفته، و اسرائیل بخش غربی را در اختیار گرفت.مصر نیز باریکه غزه را در اختیار گرفت.
- آسیا و اقیانوسیه
- ۲۳۵۲
