این کشور در سال ۱۹۶۰ از زیر سلطه فرانسه خارج شد و از آن زمان تاکنون به صورت جمهوری دمکراتیک اداره می‌شود. با این حال اغلب سیستم‌های اداری این کشور هنوز هم به شیوه فرانسوی اداره می‌شوند.
در سنگال رئیس‌جمهور قدرت زیادی دارد. رئیس جمهور بر اساس تغییری که در قانون اساسی سنگال در سال ۲۰۰۱ ایجاد شد، هر پنج سال یک بار انتخاب می‌شود. پیش از آن دوره ریاست جمهوری هفت ساله بود. برای انتخاب رئیس‌جمهور انتخابات عمومی برگزار می‌شود و رای مردم رئیس جمهور را تعیین می‌کند. نخست وزیر در سنگال رئیس کابینه است و وزیران را تعیین می‌کند. خود نخست‌وزیر را رئیس‌جمهور تعیین می‌کند. سنگال بیش از ۸۰ حزب دارد. مجلس این کشور ۱۵۰ کرسی دارد که نمایندگان ۹۰ کرسی آن با رای مستقیم مردم تعیین می‌شوند.
سنگال علاوه بر سازمان ملل متحد (UN)، در سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، گروه ۷۷ (G-۷۷)، سازمان بین‌المللی کار (ILO)، صندوق بین‌المللی پول (IMF)، سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO)، سازمان بین‌المللی پلیس جنایی (INTERPOL)، کمیسیون بین دولتی اقیانوس‌شناسی (IOC)، سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM)، جنبش عدم تعهد (NAM)، سازمان وحدت آفریقا (OAU)، سازمان کنفرانس اسلامی (OIC)، سازمان منع سلاحهای شیمیایی (OPCW)، کمیسیون سازمان ملل برای تجارت و توسعه (UNCTAD)، سازمان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ملل متحد (UNESCO)، سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (UNIDO)، کنفدراسیون جهانی کارگران (WCL)، فدراسیون جهانی اتحادیه کارگری (WFTU)، سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سازمان جهانی مالکیت معنوی (WIPO)، سازمان تجارت جهانی (WTO) و بانک جهانی (WB) عضویت دارد.
جغرافیا
جمهوری سنگال با ۱۹۶ هزار و ۱۹۰ کیلومتر مربع مساحت در آفریقای غربی و در حاشیه اقیانوس اطلس، میان گینه بیسائو و موریتانی واقع شده‌است.
۱۹۲ هزار کیلومتر مربع از این سرزمین را خشکی و ۴ هزار و ۱۹۰ کیلومتر مربع از آن را آب فراگرفته‌است.
این کشور از سمت شمال ۸۱۳ کیلومتر با موریتانی، از سمت شرق ۴۱۹ کیلومتر بامالی و از سمت جنوب ۳۳۰ کیلومتر با گینه و ۳۳۸ کیلومتر با گینه بیسائو مرز مشترک دارد. از سوی دیگر کشور گامبیا به طول ۷۴۰ کیلومتر چون زبانه‌ای در داخل سنگال قرار دارد.
سنگال سرزمین کم ارتفاعی است که بخش اعظم آن را علفزارهای ساوان و استپ می‌پوشاند. آب و هوای این سرزمین در سواحل و نواحی مرتفع معتدل ولی در استپ‌ها گرم و خشک است. بلندترین نقطه سنگال در منطقه «نپن دیاخا» حدود ۵۸۱ متر ارتفاع دارد. شمال و شمال شرق این کشور به خاطر نزدیکی با صحرای بزرگ آفریقا نیمه بیابانی است و آب و هوایی گرم و خشک دارد. جنوب غرب سنگال نیز نواحی جنگلی دارد و آب و هوایش گرم و مرطوب است.
تاریخ
سنگال در زمان قدیم زیستگاه قوم توکولئور بود. با نفوذ اعراب مسلمان در آفریقا، سنگالی‌ها در سده ۱۱ میلادی، به اسلام گرویدند. فرانسوی‌ها نخستین بار در سال ۱۶۵۹ در سنگال بندرگاهی ساختند و نام آن را سن لوئی گذاشتند. برای مدتی بریتانیا در سنگال دخالت می‌کرد، ولی فرانسوی‌ها گوی سبقت را از بریتانیایی‌ها ربودند و توانستند در سال ۱۸۹۵ مالکیت سنگال را به عنوان یکی از مستعمرات غرب آفریقا از آن خود کنند.
سنگال در سال ۱۹۴۶ به عنوان یکی از مستعمرات فرانسه درآمد. در ۴ آوریل ۱۹۶۰ از فرانسه اعلام استقلال کرد و در ۲۰ ژوئن ۱۹۶۰ به عنوان یک جمهوری مستقل با مالی فدراسیونی تشکیل داد که به عنوان «فدراسیون سنگال و مالی» شناخته شد. این فدراسیون چندان دوام نیاورد و چند ماه بعد در ۲۰ اوت ۱۹۶۰ منحل شد. سنگال در سال ۱۹۸۲ با پیوستن به گامبیا، «کنفدراسیون سنگامبیا» را تشکیل داد. این اتحادیه نیز هفت سال بعد در سال ۱۹۸۹ منحل شد.
تقسیمات کشوری
پایتخت سنگال شهر داکار نام دارد و از شهرهای مهم آن می‌توان به دیوربل، فاتیک، کاولاک، کولدا، لوگا، سن لوئیس، تامباکوندا و تیس اشاره کرد.
شهر داکار در این کشور طی سالهای اخیر به منطقه آزاد تجاری و صنعتی تبدیل شده‌است.
جمعیت
طبق برآورد ژوئیه ۲۰۰۰، سنگال حدود ۹،۹۸۷،۴۹۴ نفر جمعیت دارد که ۴۵ درصد از آن‌ها زیر ۱۴ سال و ۵۲ درصد بین ۱۵ تا ۶۵ سال سن دارند.
نرخ رشد جمعیت سنگال به ۹۴/۲ درصد می‌رسد. همچنین نرخ زاد و ولد این کشور به ازای هر یک هزار نفر حدود ۹۴/۳۷ نفر و نرخ مرگ و میر آن ۵۷/۸ نفر در هزار است. تراکم نسبی جمعیت سنگال به ۲/۳۸ نفر درهر کیلومتر مربع می‌رسد.
مردم
اکثریت مردم سنگال از قوم «ولوف» هستند ولی گروه‌های نژادی فولانی، سرر، پولار و ماندینکا نیز در سنگال زندگی می‌کنند.
۹۲ درصد مردم این سرزمین مسلمان و اهل تسنن هستند. حدود ۲ درصد از آن‌ها نیز مسیحی هستند. شیعیان از جمله گروه های موجود در این کشورند که دارای مدارس و مساجدی از آن خود هستند و ارتباط آنان با سایر مسلمانان و فرق اسلامی بسیار خوب است. آمار شیعیان سنگال بیش از دویست هزار نفر است که بیشتر آنان را شیعیان بومی تشکیل می دهند، تعداد شیعیان مهاجر لبنانی نیز بیش از چهل هزار نفر است.
زبان رسمی این کشور فرانسه و خط آن لاتین است اما لهجه بومی ولوف و پولار در سنگال رواج دارد.
امید به زندگی در میان مردان سنگال ۶/۶۰ سال و در میان زنان این کشور ۸۲/۶۳ سال است.
نرخ باسوادی درمیان مردان این کشور حدود ۴۳ درصد و در بین زنان ۲/۲۳ درصد است.
ویژگی‌های جمعیتی
ویژگی‌های جمعیتی سنگال در آستانه سال ۲۰۰۰ میلادی
- مساحت: ۱۹۶۱۹۰ کیلومتر مربع
- جمعیت: ۹،۹۸۷،۰۰۰ نفر
- نسبت جمعیت زیر ۱۴ سال: ۴۵ درصد
- نسبت جمعیت ۱۵ تا۶۴ سال: ۵۲ درصد
- نسبت جمعیت بالای ۶۵ سال: ۳ درصد
- نرخ رشد سالانه جمعیت: ۹۴/۲ درصد
- نرخ زاد و ولد در هرهزار نفر: ۹۴/۳۷ نفر
- نرخ مرگ و میر در هر هزار نفر: ۵۷/۸ نفر
- نرخ مرگ و میر کودکان در هر هزار نفر: ۰۸/۵۸ درصد
- نرخ باروری زنان: ۲۱/۵ درصد
- امید به زندگی در بین مردان: ۶/۶۰ سال
- امید به زندگی در بین زنان: ۸۲/۶۳ سال
- نسبت جنسی مردان در کل جمعیت: ۹۶/۰
- نسبت با سوادی مردان بالای ۱۵ سال: ۴۳ درصد
- نسبت با سوادی زنان بالای ۱۵ سال: ۲/۲۳ درصد
- تیره‌های جمعیتی: سیاهان ولوف، فولانی، سرر، پولار
- مذهب اکثریت جمعیت: اسلام ۹۲ درصد
- مذهب اقلیت جمعیت: مسیحیت، شیعه
- زبان رسمی: فرانسوی
وضعیت اقتصادی
برنامه اصلاحات اقتصادی سنگال منجر به آن شده که تولید ناخالص داخلی این کشور با رشدی معادل ۵ درصد در سال ۱۹۹۹ به ۸/۴ میلیارد دلار برسد.
۹/۱۷ درصد از تولید ناخالص داخلی سنگال مربوط به بخش کشاورزی، ۳/۲۵ درصد مربوط به بخش صنعت و ۸/۵۶ درصد مربوط به بخش خدمات است. نرخ تورم سنگال در سال ۱۹۹۹ به ۱/۲ درصد و درآمد سرانه ملی آن با اندکی کاهش نسبت به سال ۱۹۹۸ به ۵۱۰ دلار رسید. بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول در انتهای سال ۲۰۰۰ میلادی با پرداخت بخشی از یک کمک ۳۴ میلیارد دلاری به سنگال برای کاهش بدهیهای خارجی این کشور موافقت کردند. با این حال سنگال بیش از ۳ میلیارد دلار بدهی خارجی دارد.
سنگال سالانه نزدیک به ۲/۱ میلیارد کیلووات ساعت توان تولید انرژی الکتریکی دارد که تماماً توسط نیروگاههای حرارتی تأمین می‌شود. تولید فراورده‌های غذایی، محصولات نفتی، مصالح ساختمانی و منسوجات جزو مهمترین فعالیتهای صنعتی سنگال است. همچنین از بین محصولات کشاورزی این سرزمین می‌توان به بادام زمینی، ارزن، ذرت، برنج، پنبه، گوجه فرنگی و سبزیجات اشاره کرد.
سنگال ۴ میلیون نفر نیروی کار دارد و نرخ بیکاری در این کشور به ۴۰ درصد می‌رسد. فسفات و سنگ آهن حجم زیادی از ذخایر معدنی سنگال را تشکیل می‌دهد و بخش قابل توجهی از صادرات سنگال به این کالاها اختصاص دارد.
ارزش صادرات سنگال در سال ۱۹۹۸ به ۹۲۵ میلیون دلار رسید که عمدتاً شامل ماهی، فراورده‌های نفتی، پنبه و فسفات بود. در این سال فرانسه، ایتالیا، هند، ساحل عاج و مالی خریداران عمده کالاهای سنگال بودند. این کشور همچنین در سال ۱۹۹۸ بالغ بر ۲/۱ میلیارد دلار کالا خرید که عمدتاً شامل مواد غذایی، کالاهای مصرفی، کالاهای سرمایه‌ای و فراورده‌های نفتی بود.
فرانسه و دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپایی، نیجریه، کامرون، ساحل عاج، الجزایر، آمریکا، چین و ژاپن عمده شرکای وارداتی سنگال هستند. سنگال هم مثل بسیاری از کشورهای غرب آفریقا از فرانک آفریقایی به عنوان واحد رسمی پول استفاده می‌کند. هر دلار آمریکا با ۲۵/۶۴۷ فرانک آفریقایی برابراست (نرخ برابری ژانویه ۲۰۰۰).
ویژگی‌های اقتصادی
ویژگی‌های سنگال در آستانه سال ۲۰۰۰ میلادی:
- میزان تولید ناخالص داخلی: ۸/۴ میلیارد دلار
- نرخ رشد تولید ناخالص داخلی: ۵ درصد
- سهم بخشهای اقتصادی در تولید ناخالص داخلی: کشاورزی ۹/۱۷ درصد، صنعت ۳/۲۵ درصد، خدمات ۸/۵۶ درصد
- نرخ تورم: ۱/۲ درصد
- درآمد سرانه ملی: ۵۱۰ دلار
- ظرفیت تولید انرژی الکتریکی: ۲/۱ میلیارد کیلووات ساعت
- سهم صادرات کالا و خدمات در تولید ناخالص داخلی: ۸/۳۳ درصد
- سهم واردات کالا و خدمات در تولید ناخالص داخلی: ۴۱ درصد
- نرخ سرمایه گذاری ناخالص داخلی درتولیدناخالص داخلی: ۳/۲۱ درصد
- نرخ رشد سالانه پول و شبه پول: ۱/۱۳ درصد
- واحد پول و ارزش برابری آن: فرانک آفریقایی (هر دلار آمریکا برابر با ۲۵/۶۴۷ فرانک)
- تعداد نیروی کار: ۴ میلیون نفر
- نرخ بیکاری: ۴۰ درصد
- ارزش صادرات(۱۹۹۸):۹۲۵ میلیون دلار
- ارزش واردات (۱۹۹۸): ۲/۱ میلیارد دلار
- شرکای عمده صادراتی: فرانسه، ایتالیا، هند، ساحل عاج، مالی
- شرکای عمده وارداتی: فرانسه، کشورهای عضواتحادیه اروپایی، نیجریه، کامرون
ذخایر معدنی: فسفات، سنگ آهن تولیدات صنعتی: منسوجات، فراورده‌های غذایی، مصالح ساختمانی محصولات کشاورزی: بادام زمینی، ارزن، ذرت، برنج، پنبه میزان بدهی خارجی: ۳ میلیارد دلار
ویژگی‌های ارتباطی
سیستم‌ها و امکانات مخابراتی تنها در مناطق شهری سنگال وجود دارند و اغلب مناطق روستایی از این امکانات بی‌بهره‌اند. در آستانه سال ۲۰۰۰ میلادی بالغ بر یکصد هزار شماره تلفن ثابت و یک هزار شماره تلفن همراه در این جمهوری فعال بود.
مردم سنگال امواج ۱۰ ایستگاه رادیویی (AM) و ۱۴ ایستگاه (FM) را دریافت می‌کنند. ضمن آنکه برنامه‌های تلویزیونی این کشور از طریق تنها شبکه دولتی سنگال در بخشی از کشور پخش می‌شود.
در این جمهوری بالغ بر یک هزار کیلومتر خط آهن، ۱۵ هزار کیلومتر جاده اصلی و فرعی، ۸۹۷ کیلومتر راه آبی ، ۶ بندر صیادی و تجاری و ۲۰ فرودگاه بزرگ و کوچک وجود دارد که تنها یک فرودگاه این کشور قابلیت نشست و برخاست هواپیماهای پهن پیکر را داراست.
کشتی سنگالی
کشتی سنگالی نوعی کشتی محلی است که توسط نژاد سیریر در سنگال ابداع شده‌است وامروزه در نیمی از کشورهای غرب آفریقا رواج دارد. برنده این بازی با زمین زدن شانه‌های حریف خود به زمین و یا هل دادن او به قصد بیرون کردن حریف از منطقه بازی مشخص می‌شود.
- آفریقا
- آفریقا غربی
- ۲۳۷۳
