توسعه گردشگری ایرانگردی و جهانگردی

در روش سنتی، حبه‌های انگور را در یک سینی بزرگ می‌ریزند و جلوی آفتاب خشک می‌کنند یا آن‌گونه که در گذشته مادربزرگ‌های ما انجام می‌دادند، خوشه‌های انگور در زیرزمین‌ها یا اتاق‌ها‌ی تاریک آویزان می‌شد تا خشک و تبدیل به کشمش شود. در نوع صنعتی هم از بخار گوگرد یا غوطه‌ور کردن در تیزآب یا انواع دیگر روش‌ها برای تهیه‌ی کشمش استفاده می‌شود. به طور معمول انگور بی‌هسته برای تهیه‌ی کشمش مناسب است، اما اگر کسی دلش بخواهد، می‌تواند هر انگوری را خشک و استفاده کند. در کشور ما شناخته‌شده‌ترین نوع کشمش، کشمش سبز قلمی است که به‌صورت تنقلات با نخودچی یا همان نخودچی کشمش محبوب خودمان مصرف می‌شود. نوع دیگر کشمش که تقریبا به اندازه‌ی کشمش سبز محبوب و مورد استفاده است، همان کشمش پلویی است که با عدس‌پلو و غذاهای دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. نوع شناخته‌‌شده‌ی دیگر کشمش در کشور ما، مویز یا کشمش بی‌دانه است که از انگور شاهانی به‌دست می‌آید و از قدیم یکی از تنقلات دوست داشتنی ما ایرانی‌ها بوده است. مویز از کشمش عادی کوچک‌تر، تیره‌تر و دارای مزه‌ی تندتری است. انواع دیگری از کشمش هم وجود دارد که در نوع انگور و فرایند خشک شدن آنها تفاوت‌هایی وجود دارد.

معمولا چون در اثر خشک شدن انگور، قند‌ آن به‌صورت کاراملی درمی‌آید، رنگ کشمش از رنگ خود حبه‌ی انگور تیره‌تر می‌شود. اما در تهیه‌ی کشمش به روش صنعتی چون از گاز گوگرد استفاده می‌شود، رنگ کشمش طلایی و خوش‌رنگ‌تر از کشمش‌هایی است که به روش سنتی درست می‌شوند.

هنگامی‌ که انگور به کشمش تبدیل می‌شود، غلظت ترکیبات فنلی آن به طرز قابل توجهی بالا می‌رود که این امر نقش قابل توجهی در پیشگیری و درمان سرطان دارد. ترکیبات فنلی کشمش، کوئینیک اسید، گارلیک، کلروژنیک و کافئیک اسید، کاتچین و اپی‌کاتچین هستند. در حالی‌که بسیاری از افراد عموما به خاطر حساسیت به گوگرد از خوردن کشمش‌های صنعتی که به‌وسیله‌ی دی‌اکسید گوگرد خشک می‌شوند، اجتناب می‌کنند، اما کشمش طلایی مواد مغذی بیشتری دارد چون آنتی اکسید‌های گوگرد مانع از دست رفتن این ترکیبات بر اثر خشک شدن دانه‌های انگور می‌شود.

ظاهرا کشمشی که توسط بخار گوگرد خشک شده باشد نسبت به کشمش سنتی مقادیر بیشتری آنتی اکسیدان و ترکیبات فنلی دارد و به‌طور کلی فرایند خشک شدن انگور و تبدیل آن به کشمش، خاصیت آنتی‌اکسیدانی انگور را بهتر حفظ می‌کند و غلظت آن را نسبت به انگور تازه افزایش می‌دهد.

نوع دیگری از کشمش به نام کشمش سلطانی وجود دارد که منشأ آن کشور ترکیه است. این نوع کشمش کوچک بوده و در اروپا از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار است. نوع دیگری از کشمش هم به نام کشمش مسقط معروف است که از سایر انوع کشمش بزرگ‌تر و شیرین‌تر است.

همان‌طور که اشاره کردیم کشمش با دو روش سنتی (یا خشک کردن دانه‌های انگور در برابر آفتاب) و روش صنعتی (یا غوطه‌ور کردن در تیزآب یا خشک کردن به وسیله‌ی دی‌اکسید گوگرد) تهیه می‌شود. برخلاف دیگر میوه‌های خشک که برای طعم بهتر ممکن است در روند خشک کردن به آنها قند اضافه شود، کشمش بدون اضافه کردن هیچ‌گونه مواد شیرین‌کننده‌ای خشک می‌شود. این خوراکی بدون ذره‌ای قند اضافی مزه‌ی بسیار شیرینی در دهان ایجاد می‌کند و مانند خرما به عنوان یک شیرین‌کننده‌ی طبیعی مصرف می‌شود.

با تمام این خصوصیات شاید این سؤال برای‌تان پیش بیاید که آیا کشمش خوراکی سالمی است؟ جواب فقط و فقط یک کلمه است: بله! انرژی طبیعی تنها چیزی نیست که با خوردن کشمش عاید شما می‌شود، کشمش سرشار از فیبر، پتاسیم، آهن و سایر مواد مغذی ضروری است، اما خوشبختانه چربی اشباع‌شده و کلسترول ندارد و در نهایت تعجب فاقد گلوتن است.

۵۰ گرم کشمش حاوی موارد زیر است:

• ۱۲۹ کالری؛
• ۳۴ گرم کربوهیدرات؛
• ۱٫۳ گرم پروتئین؛
• ۰٫۲ گرم چربی؛
• ۱٫۶ گرم فیبر؛
• ۲۵٫۴ گرم قند؛
• ۳۲۲ میلی‌گرم پتاسیم؛
• ۰٫۸ میلی‌گرم آهن؛
• ۰٫۰۸ ویتامین B6؛
• ۱۴ میلی‌گرم منیزیم؛
• ۲۲ میلی‌گرم کلسیم؛
• ۱٫۵ میکروگرم ویتامین K دارد.

خواص کشمش

فارغ از اینکه محبوبیت یک میان‌وعده بر اساس سلیقه‌ی افراد مشخص می‌شود، اما کشمش خوراکی‌ای است که به دلیل داشتن پلی‌فنل‌ها، انواع آنتی‌اکسیدان، فلاونوئیدها و انواع مواد مغذی نمی‌توان به راحتی از خیر آن گذشت. در اینجا می‌خواهیم به بعضی از خواص کشمش به عنوان شاهدی برای حرف‌هایمان اشاره کنیم:

۱. کاهش احتمال ابتلا به بیماری‌های دهان و لثه

برخلاف آنچه از یک خوراکی شیرین و چسبنده انتظار می‌رود، کشمش می‌تواند سلامت دهان و دندان را بهبود ببخشد. خوردن کشمش یکی از راه‌های طبیعی بازیابی کرم‌خوردگی‌ها و التیام پوسیدگی دندان است. طبق پژوهشی که در نشریه‌ی فیتوشیمی منتشر شد، از آنجایی‌که کشمش دارای مواد «شیمیایی گیاهی» ضد‌ میکروبی است که رشد باکتری‌های دهانی مرتبط با پوسیدگی دندان و بیماری‌های لثه را سرکوب می‌کند، برای دهان و دندان مفید است.

یکی از ۵ ماده‌ی شیمیایی گیاهی (فیتوکمیکال) مورد مطالعه در کشمش، اسید اولئانولیک (oleanolic acid) است. در مطالعات مشخص شده است که این اسید رشد دو گونه از باکتری‌های دهانی را به نام‌های استرپتوکوکوس موتانس (Streptococcus mutans) که باعث کرم‌خوردگی دندان و ژنژیوالیس پورفیروموناس (Porphyromonas gingivalis) که باعث بیماری‌های لثه می‌شوند، مهار می‌کند. بنابراین با وجود اینکه کشمش شیرین است، مانع کرم‌خوردگی دندان‌ها می‌شود.

۲. کمک به هضمِ عالی

به عنوان یک خوراکی سرشار از فیبر بالا، کشمش می‌تواند در هرچه بهتر انجام شدن فرایند گوارش در بدن،‌کمک شایانی داشته باشد. همان‌طور که می‌دانید، مواد غذایی‌ای که باعث شوند دستگاه گوارش دچار یبوست یا اسهال نشود، خوراکی‌های مناسبی برای بدن هستند و از این لحاظ کشمش شامل هردو فیبر محلول و نامحلول است که باعث می‌شوند مواد زائد به راحتی در روده حرکت کنند و فرد دچار یبوست یا اسهال نشود.

دوستان عزیزم هرچند که میوه‌های خشک نسبت به میوه‌های تازه قند بیشتری دارند، اما در عوض حاوی فیبر بیشتری هم هستند. یک فنجان انگور تازه یک گرم فیبر دارد، در حالی‌که یک فنجان کشمش، ۷ گرم فیبر دارد. با افزودن کشمش به تنقلات و مواد غذایی مصرفی و خلاقیت در پختن غذاهای متنوع با آن، می‌توانید خیلی سریع و آسان یک منبع فوق‌العاده‌ی فیبر برای بدن‌تان مهیا کنید.

۳. کنترل فشار خون بالا و کاهش خطر بروز سکته‌ی مغزی

اطلاعاتی که در ۶۱اُمین دوره‌ی جلسات علمی سالانه‌ی کالج آمریکایی قلب و عروق در سال ۲۰۱۲ ارائه شد، نشان می‌دهد مصرف معمول کشمش (سه بار در روز) برای افرادی که دچار افزایش فشار خون خفیف هستند، مفید است. محققان معتقدند که مصرف روزانه‌ی کشمش، فشار خون را نسبت به سایر تنقلات یا میان‌وعده‌ها به میزان بیشتری کاهش می‌دهد.

علاوه بر این کشمش سرشار از الکترولیت‌های سالم قلب است که از کاهش پروتئین که مشکل متداولی است، جلوگیری می‌کند. از آنجایی‌که پتاسیم یکی از مواد معدنی کلیدی برای عملکرد درست بافت‌ها، سلول‌ها و اندام‌های مختلف بدن انسان است، افرادی که مقادیر زیادی پتاسیم توسط رژیم غذایی‌شان دریافت می‌کنند، خطر ابتلا به سکته‌ی مغزی به‌ویژه ایسکمی مغزی در آنها کمتر از سایرین است.

۴. کمک به کنترل دیابت

در سال ۲۰۱۵ مطالعاتی به‌صورت تصادفی در زمینه‌ی تأثیر مصرف کشمش سیاه در مقابل مصرف سایر تنقلات فرآوری‌شده، روی قند خون و دیگر عوامل افزایش‌دهنده‌ی خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم انجام شد. در این مطالعات مشخص شد کسانی که معمولا بعد از غذا کشمش می‌خورند، قند خون‌شان نسبت به کسانی‌ که از سایر تنقلات فرآوری‌شده استفاده می‌کنند، ۲۳ درصد کاهش داشته است و کسانی‌ که ناشتا کشمش می‌خورند فشار خون سیستولیک‌شان ۱۹ درصد کاهش می‌یابد. نتیجه‌ی کلی این تحقیق مشخص می‌کند که در هر صورت مصرف کشمش به عنوان یک میان‌وعده برای افراد مبتلا به دیابت نوع دوم انتخاب کاملا مناسبی است.

فیبر موجود در کشمش، قند موجود در آن را پردازش می‌کند و مانع به‌هم خوردن تعادل انسولین خون می‌شود و به‌صورت کاملا طبیعی دیابت را مدیریت می‌کند.

۵. کمک به پیشگیری از سرطان

مطالعات نشان می‌دهند میوه‌های خشکی مثل آلو، خرما و کشمش چون ترکیبات فنلی بالایی دارند، نسبت به میوه‌های تازه آنتی‌اکسیدان‌های قوی‌تری هستند. از آنجایی‌که آنتی‌اکسیدان‌ها با رادیکال‌های آزاد (مواد شیمیایی با واکنش‌پذیری بالا که می‌توانند به سلول‌ها آسیب‌های شدیدی وارد کنند) مبارزه می‌کنند پس می‌توانند برای بدن بسیار مفید باشند. رادیکال‌ آزاد یکی از عوامل اولیه‌ی رشد خودبه‌خودی سلول‌های سرطانی و گسترش آنهاست. به همین ‌دلیل است که خوراکی‌های پر از آنتی‌اکسیدان مثل کشمش در کنترل و درمان سرطان مؤثر است.

حتما کشمش را در رژیم غذایی خود بگنجانید. با مصرف کشمش نه‌ تنها سطح آنتی‌اکسیدان بدن خود را بالا می‌برید بلکه آسیب‌های واردشده به سلول‌ها را کاهش می‌دهید و مانع از بروز سرطان می‌شوید.