مهمانان این هتل در پیله های بزرگی اقامت می کنند که المان های یک کابین ساحلی و خانه ی درختی را با هم ترکیب کرده است. این ساختارهای خلاقانه با خطوط نرمی که با جنگل های مایان اطراف خود یکپارچه ترکیب می شوند، شکل ها و فرم های طبیعت را تقلید کرده اند.
شاردی، بنیان گذار و مدیر اجرایی پروژه اویکنینگ، بیش از 15 سال در Riviera Maya تجربه داشته؛ نامزد او مارتین لوفلر (کارآفرین آلمانی) مدت ها آرزوی ایجاد هتلی با هدف پرورش فردی را در ذهن می پرورانده است.
اویکنینگ در یکی از مقاصد گردشگری مکزیک با سریع ترین نرخ رشد قرار گرفته و در فاصله ی اندکی تا سایت های باستان شناسی همچون تولوم و موییل واقع شده است.
دریاچه ی ناپولیتوس نیز بسیار شبیه ساحل کارائیب بوده اما در واقع یک چاله ی بزرگ می باشد که در اثر برخورد یک جرم آسمانی با سطح زمین ایجاد شده است. این منبع آب شیرین بهشتی از طریق رودخانه های زیرزمینی با دریا در ارتباط است.
این هتل پیرامون ایده ی «تجربه ای لوکس با پای برهنه» شکل گرفته که خوشحالی و رضایت افراد را در تماس با طبیعت به حداکثر می رساند. هدف ساخت چنین هتلی این است که حال روحی و جسمی افراد را ارتقا دهد.
پایداری نیز یکی از ارکان این چشم انداز است و یکی از اهداف هتل نیز کاهش پیامدهای زیست محیطی بوده و این موضوع را از طریق فرایندهای پیشرفته ی تامین آب، استفاده از انرژی پاک و استراتژی های کاهش زباله به انجام رسانده است.
با وجود اینکه بنیانگذارن هتل درخواست های متعددی برای سرمایه گذارهای خارجی داشته اند، اما به منظور جلوگیری از خدشه دار شدن چشم انداز پروژه سعی کردند که آن را با سرمایه خودشان و جمع آوری سرمایه از مردم جلو ببرند.
لوفلر درباره ی پروژه اینگونه گفته است: «اویکنینگ زنده است، روح دارد، قرار است شخصیت خودش را داشته باشد و ما می خواهیم از آن محافظت کنیم.»
منبع: theculturetrip
