در چند دهه گذشته، امارات متحده عربی شهرت خوبی برای خدمات بهداشتی و خدمات عالی به دست آورده است. این کشور در خاورمیانه بین عمان و عربستان سعودی قرار دارد و بسیاری از گردشگران پزشکی را از ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، روسیه، آفریقای جنوبی و چین جذب می کند. این کشور اغلب برای مراحل عادی از جمله جراحی پلاستیک، جراحی شکم، ارتوپدی، دندانپزشکی و مراقبت از پوست مورد بازدید قرار می گیرد. به گفته اداره بهداشت دبی، تعداد گردشگران پزشکیدر سال ۲۰۲۰ به میزان ۵۰۰۰۰۰ تا ۲۲ میلیون افزایش خواهد یافت.

گزارش “اچ‌اس‌بی‌سی” عوامل مختلفی نظیر پیشرفت کاری، مزیت‌های شغلی و تعادل میان کار و زندگی را مد نظر قرار داده است. در این گزارش میزان درآمد هم لحاظ شده اما دستمزد الزاما عامل تعیین‌کننده برای نتیجه‌گیری نبوده است.

در این گزارش فقط درآمد متوسط  کسانی لحاظ شده است که در نظرسنجی شرکت کرده‌اند.

این گزارش بهترین کشورهای جهان برای مهاجران را به ترتیب زیر اولویت‌بندی کرده است. منظور از مهاجر در این گزارش، افرادی است که بر اساس “تخصص” و “مهارت” جذب صنایع مختلف کشور میزبان شده‌اند.

در ادامه فهرست ۱۰ بهترین کشور برای مهاجرت کاری آمده است:

قدرت پاسپورت اصطلاحی است که برای رتبه‌بندی ازش پاسپورت کشورهای مختلف دنیا به کار می‌رود. اصلی‌ترین ملاک برای رتبه‌بندی قدرت پاسپورت، تعداد کشورهایی است که شهروند یک کشور می‌تواند بدون داشتن ویزا به آن‌ها سفر کند. با تغییر مناسبات سیاسی قدرت پاسپورت کشورهای مختلف تغییر می‌کند و ممکن است افزایش یا کاهش یابد. در اینجا نگاهی به قدرتمندترین پاسپورت‌های دنیا در سال ۲۰۱۶ میلادی خواهیم داشت که توسط موسسه معتبر passport index منتشر شده است.

هر ساله موسسه اعتبار سنجی Reputation Institute یک رتبه‌بندی از ۲۵ کشور محبوب دنیا را منتشر می‌کند. در این رتبه‌بندی جایگاه کشورها بر اساس میزان احترامی که مردم سایر نقاط دنیا برای آن کشور قائل‌اند مشخص می‌شود. این رتبه‌بندی بر مبنای سه بعد صورت می‌گیرد: اقتصاد پیشرفته، فضای اجتماعی جذاب و دوست داشتنی، و دولت مؤثر.

بعد اقتصاد مربوط به درک مردم سایر کشورها از تولیدات، برندهای تجاری و تکنولوژی کشور مورد نظر می‌باشد. آیا نیروی کار قابل اعتماد است؟ و آیا تولیدات از کیفیت مناسبی برخوردار هستند؟ بعد فضای اجتماعی به وجود جو دوستانه بین مردم اشاره دارد و نهایتاً بعد حکومت به احساس امنیت مردم یک کشور، سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی و اخلاقیات  آن کشور مربوط می‌شود. در ادامه شما را با ۲۵ کشور محبوب دنیا آشنا می‌کنیم.

جمهوری کامِرون (به انگلیسی: the Republic of Cameroon)، (به فرانسوی: République du Cameroun) کشوری است در غربآفریقا و پایتخت آن یائونده است. جمعیت این کشور ۲۲ میلیون پانصد هزار نفر است و زبان‌های رسمی آن فرانسوی و انگلیسی است. واحد پول این کشور فرانک آفریقای مرکزی است.  یائونده پایتخت کشور، ۱ میلیون و ۱۵۵ هزار نفر جمعیت دارد؛ بزرگ‌ترین شهر کامرون اما دوالا با دو میلیون و چهارصد هزار نفر جمعیت است. در کامرون در حدود ۲۰۰ گروه زبانی مختلف زندگی می‌کنند.

جمهوری کامرون

اوگاندا به صورت رسمی جمهوری اوگانادا (به انگلیسی: Republic of Uganda) کشوری است در حاشیهٔ دریاچه ویکتوریا واقع در شرق میانه آفریقا. همسایه‌های آن عبارت‌اند از سودان جنوبی، کنگو،رواندا، بروندی، تانزانیا، کنیا. پایتخت آن کامپالا است.

جمهوری اوگاندا

موریس کشوری جزیره‌ای در جنوب غربی اقیانوس هند است که در حدود ۹۰۰ کیلومتری شرق ماداگاسکار واقع شده است. این جمهوری بجز جزیره موریس شامل جزیره‌های سنت برندون و رودریگوئس و جزائر آگالگا نیز می‌شود. موریس بخشی از جزایرماسکارین بشمار می‌رود و جزیره فرانسوی رئونیون در ۱۶۰ کیلومتری جنوب غربی آن قرار دارد. پایتخت موریس شهر پورت لوئیساست.

Jomhuriye Māris

لندن همیشه در فهرست گران‌ترین شهرهای جهان حضور داشته که حاکی از هزینه‌های بالای زندگی در این شهر است. اما رتبه‌های یک و دو مربوط به کدام شهرهای جهان هستند؟

به گزارش فرادید، پایگاه اینترنتی اکسپاتیزان با استفاده از داده‌های جمعیتی گسترده‌ی مربوط به شاخص‌های زندگی در شهرهای مختلف جهان به نتایج جالبی رسیده است. بر اساس آمار منتشر شده این پایگاه، لندن سومین شهر گران جهان است.

بریتانیا یا پادشاهی متحد بریتانیا با نام رسمی پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی (به انگلیسی: United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland و به اختصار: UK) کشوری است واقع در اروپای غربی و به پایتختی شهر لندن. این کشور از چهار بخش تشکیل شده‌است: سه بخش آن کشورهای باستانی انگلستان و اسکاتلند و ولز هستند که روی‌هم بریتانیای کبیر را تشکیل می‌دهند. بخش چهارم ایرلند شمالی است که در جزیره ایرلند قرار دارد. پادشاهی متحد توسط اقیانوس اطلس از غرب و شمال، دریای شمال در شرق، کانال مانش در جنوب و دریای ایرلند در غرب احاطه شده است.

بریتانیا توسط حکومت سلطنت مشروطه مبتنی بر نظام پارلمانی به مرکزیت شهر لندن اداره می‌شود. این سرزمین از چهار کشور:انگلستان، اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی تشکیل شده. سه کشور اخیر دارای دولت‌های محلی هستند که با حدود اختیارات مختلف در چهار پایتخت به نام‌های ادینبرو، کاردیف و بلفاست اداره می‌شوند. هر چند جزایر گرنزی، جرزی و من تحت حمایت پادشاهی متحد هستند ولی جزو آن به شمار نمی‌روند. پادشاهی متحد دارای چهارده سرزمین آن سوی دریا است. این سرزمین‌ها بقایای امپراتوری بریتانیا هستند. این امپراتوری که بزرگترین امپراتوری تاریخ به شمار می‌رود در اوج خود در سده‌های ۱۹ و ۲۰ تقریباً یک چهارم زمین‌های کره زمین را شامل می‌شد. تأثیر فرهنگ بریتانیایی را می‌توان در زبان، فرهنگ و نظام‌های حقوقی مستعمرات سابق این امپراتوری مشاهده کرد.

پادشاهی متحد کشوری توسعه‌یافته است و دارای ششمین اقتصاد بزرگ دنیا بر اساس تولید ناخالص داخلی و هشتمین اقتصاد دنیا بر پایهٔ برابری قدرت خرید است. این پادشاهی نخستین کشور صنعتی دنیا است و در طول سده ۱۹ و اوایل سده ۲۰ قدرتی پیشرو در سطح بین‌الملل به شمار می‌رفت. این کشور هنوز هم در عرصه‌های اقتصادی، فرهنگی، نظامی، علمی و سیاسی دارای قدرت گسترده بین‌المللی است و جزو معدود اعضای ثابت دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل متحد از زمان پیدایش آن در سال ۱۹۴۶ است. این کشور یکی از قدرت‌های شناخته‌شده‌ی دارای جنگ‌افزار اتمی در جهان است و از لحاظ هزینه‌های نظامی رتبهٔ چهارم جهان را دارد.

بریتانیا عضو اتحادیه اروپا و پیش از آن عضو جامعه اقتصادی اروپا از زمان پیدایش آن در سال ۱۹۷۳ بوده است. همچنین بریتانیا، عضواتحادیه کشورهای همسود، شورای اروپا، جی۷، گروه هشت، گروه ۲۰، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه و سازمان تجارت جهانینیز می‌باشد.

در بسیاری از منابع ایرانی، کل کشور بریتانیا سهواً انگلستان یا به طور خلاصه انگلیس خوانده شده‌است. در منابع رسمی باید از عبارت‌های «پادشاهی متحد»، «پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی»، «بریتانیای کبیر» یا «بریتانیا» استفاده کرد. در این متن و متون رسمی دیگر، عبارت انگلیس یا انگلستان فقط به انگلیس در نیمه جنوبی بریتانیا اشاره خواهد داشت.

پادشاهی بحرین کشوری است جزیره‌ای در خلیج فارس که ۶۶۵ کیلومتر مربع وسعت دارد. پایتخت آن منامه و زبان رسمی آنعربی است. بحرین به پنج استان بخش شده و تا ۳ ژوئیه ۲۰۰۲ دارای ۱۴ شهر بوده‌است.

این کشور از ۳۳ جزیره تشکیل یافته که عمدتاً از دشت‌های بیابانی تشکیل می‌شوند و مرتفع‌ترین نقطه آن تنها ۱۲۲ متر ارتفاع دارد. بحرین آب‌وهوایی خشک با زمستان‌هایی معتدل و تابستان‌هایی بسیار گرم و مرطوب دارد. نفت و گاز طبیعی و ماهی و مروارید از منابع طبیعی این کشور است اما کاهش ذخیره نفتی باعث شده تا بحرین در سال‌های اخیر به سمت فرآوری و تصفیه نفت حرکت کرده و به یکی از مراکز بانکی بین‌المللی تبدیل شود. شیخ حمد بن عیسی آل خلیفه از سال ۱۹۹۹ قدرت را در این کشور در اختیار دارد و در سال ۲۰۰۲ کشور را به یک پادشاهی مشروطه تبدیل کرده و عنوان خود را از امیر به پادشاه تغییر داد. بر اساس برآورد سال ۲۰۰۹ جمعیت بحرین ۷۲۷٬۷۸۵ نفر بوده که ۲۳۵٬۱۰۸ نفر از آن‌ها شهروندان خارجی هستند.

بحرین از سال ۱۷۸۳ تحت حکومت آل خلیفه قرار گرفته‌است، در حالی‌که حکومت قاجار و پهلوی آن را بخشی از ایران می‌دانست. بحرین از سال ۱۸۲۰ میلادی تحت سرپرستی کشور بریتانیا درآمد و در سال ۱۹۷۱ اعلام استقلال کرد و ایران اولین کشوری بود که استقلال آن را به رسمیت شناخت.

نام رسمی این کشور اُردُن هاشمی (به عربی: اَلمَمْلَکَة اَلأُرْدُنِیَّة اَلهَاشِمِیَّة) است و نام بین‌المللی آن اردن است. پایتخت اردن شهر اَمّان است.

اردن یک کشور پادشاهی است که در کرانه خاوری رود اردن واقع شده‌است. جمعیت این کشور ۶.۵ میلیون نفر است و ۹۸ درصد مردم آن عرب هستند.

نوع حکومت آن پادشاهی مشروطه و پادشاه کنونی آن ملک عبدالله دوم است. واحد پول اردن دینار اردن می‌باشد.

مردمان نَبَطی از هزاره‌های یکم و دوم پیش از میلاد در این منطقه زندگی می‌کردند. کشور اردن در سال ۱۹۲۱ تأسیس شد و در سال ۱۹۲۲ به عنوان یک تحت‌الحمایه بریتانیا به رسمیت شناخته شد و در سال ۱۹۴۶ به استقلال رسید. نیمی از کشور اردن را صحرای عرب پوشانده ولی بخش غربی کشور در هلال حاصلخیز واقع شده و دارای زمین‌های قابل کشت و هم‌چنین جنگل است.